Jaaa, we hebben afgelopen zondag onze eerste Lachmeditatie gegeven in Club Lite, Amsterdam. We hadden drie enthousiaste, jonge deelnemers die met ons deze meditatie kwamen doen. Dit gaf ons het gevoel dat we nu echt begonnen zijn!
De meditatie was als volgt opgebouwd:
15 minuten onzintaal (gibberisch)
15 minuten lachen
15 minuten rusten (zittend of liggend)
15 minuten dansen
De deelnemers hadden alle drie een andere ervaring. De een schoot steeds in de lach bij het gibberisch-gedeelte, zodat hij zijn kruit al had verschoten voordat we aan het lach-gedeelte aankwamen. Een ander kwam haar blokkades tegen en had moeite met het lachen, maar vond de derde deelneemster en mij heel aanstekelijk. Ze vond het mooi om te zien dat ik mezelf helemaal kon laten gaan in het bijzijn van mijn vriend, dat is iets wat ze niet kende, ook niet van haar ouders.
De derde deelneemster had wat meer ervaring en was nog lang niet klaar met lachen toen we stopten. De Lachmeditatie voor Gevorderden is een uur lang lachen en dat leek haar heerlijk.
Ikzelf kon makkelijk in alle stadia meegaan, maar vond een kwartier best lang duren. Ik betrapte me op gedachten zoals: "Is de tijd nu nog niet om?" Ik kon daarna echter wel snel mezelf weer terugpakken. Na de rust en het dansen voelde ik me lichter en ontspannen. Het was fijn om te doen.
Kees had een blij gevoel gekregen; het was voor hem goed om te zien en te voelen hoe mensen hun meditatieproces beleefden. Hij voelde ook weer (hij heeft in het verleden deze meditatie geregeld gegeven) de verantwoordelijkheid dat het allemaal goed verliep.
Kortom: een bijzondere middag waar we allemaal met een nieuwe ervaring naar huis gingen.
Tuesday, 24 May 2016
Friday, 20 May 2016
Quote: Bij zeggen wat je denkt....
Deze uitspraak hoorde ik van de week in de wandelgangen op mijn werk. Toen ik hem hoorde schreef ik hem meteen op, want hij raakte iets in me. Ook bleef ie de hele dag in mijn hoofd hangen. Ik type hem nu nog een keer uit: "Bij zeggen wat je denkt, is denken fundamenteel." Ik heb degene die hem uitsprak gevraagd waar ie vandaan kwam: De Managementkalender.
Inderdaad, we gaan er altijd zo prat op om te kunnen zeggen wat we denken. Lekker alles eruit gooien, je 'hart' luchten. Heerlijk. Maar dan gaat het nog steeds over denken en niet over voelen. We leven al in zo'n informatieve maatschappij waarbij we bijna alles tot ons nemen via een beeldscherm, dat gaat allemaal via het hoofd. Het zou geen kwaad kunnen om wat meer in ons lichaam te zakken en meer bij ons gevoel, ons hart te komen. Ik doe dat door middel van yoga en meditatie, een wandeling door het park en contemplatieve fotografie. Maar daar zijn natuurlijk meerdere mogelijkheden, iedereen kan daar zijn eigen weg in vinden.
Wat doe jij om meer bij je gevoel te komen?
Inderdaad, we gaan er altijd zo prat op om te kunnen zeggen wat we denken. Lekker alles eruit gooien, je 'hart' luchten. Heerlijk. Maar dan gaat het nog steeds over denken en niet over voelen. We leven al in zo'n informatieve maatschappij waarbij we bijna alles tot ons nemen via een beeldscherm, dat gaat allemaal via het hoofd. Het zou geen kwaad kunnen om wat meer in ons lichaam te zakken en meer bij ons gevoel, ons hart te komen. Ik doe dat door middel van yoga en meditatie, een wandeling door het park en contemplatieve fotografie. Maar daar zijn natuurlijk meerdere mogelijkheden, iedereen kan daar zijn eigen weg in vinden.
Wat doe jij om meer bij je gevoel te komen?
Saturday, 7 May 2016
Terugkomdag Miksang 5 / Practice day Miksang 5
Gelaagdheid, we hebben daar vandaag weer mee kunnen oefenen in en rondom Amsterdam CS. Niet altijd makkelijk, wel heel goed om ermee bezig te zijn. Het behelst langer en dieper kijken.
Gelaagdheid als coulissen in de ruimte. In iedere laag speelt zich wat anders af.
Of door middel van reflecties het gebied erachter zien of dat wat gereflecteerd wordt.
Ook gaf het station met zijn drukte nog een moeilijkheid met zich mee: zelf stil en in balans blijven en niet mee gaan in alle dingen die zich om me heen afspelen. Regelmatig mezelf gronden heeft daarbij wel erg geholpen.
Niet alle beelden zijn van gelaagdheden: er waren ook momenten, mensen en de schoonheid van het station zelf zoals hieronder is te zien.
Mensen die stonden te wachten of mensen die ergens naartoe gingen. Het was er allemaal.
Gelaagdheid als coulissen in de ruimte. In iedere laag speelt zich wat anders af.
Of door middel van reflecties het gebied erachter zien of dat wat gereflecteerd wordt.
Ook gaf het station met zijn drukte nog een moeilijkheid met zich mee: zelf stil en in balans blijven en niet mee gaan in alle dingen die zich om me heen afspelen. Regelmatig mezelf gronden heeft daarbij wel erg geholpen.
Niet alle beelden zijn van gelaagdheden: er waren ook momenten, mensen en de schoonheid van het station zelf zoals hieronder is te zien.
Mensen die stonden te wachten of mensen die ergens naartoe gingen. Het was er allemaal.
Verder boften we met het weer: 24 graden en een stralende hemel. Wat een geweldige dag.
Bij de dagafsluiting deden we een rondje over onze ervaringen. Een ervan is dat ik in de vijf jaar dat ik nu aan contemplatieve fotografie doe, zoveel heb gefotografeerd dat ik niet meer achter beelden hoef te jagen. Dat geeft een enorme rust. Niet meer de agressie van het grijpen, maar het steeds weer waarderen van alledaagse schoonheid, wat soms zo dichtbij kan zijn.
Zie voor meer foto's op Flickr.
Zie voor meer foto's op Flickr.
Subscribe to:
Posts (Atom)